Het zit er op, het voorzitterschap van SpiritsEurope. Ik heb het stokje vorige week al overgegeven. Ik heb een hoop gedaan, het was ook zeker leuk en interessant, ik heb veel gezien en met boeiende mensen gesproken, maar ik zat er al langer dan al mijn voorgangers en nu was het mooi geweest. Het voorzitten van […]
Het zit er op, het voorzitterschap van SpiritsEurope. Ik heb het stokje vorige week al overgegeven. Ik heb een hoop gedaan, het was ook zeker leuk en interessant, ik heb veel gezien en met boeiende mensen gesproken, maar ik zat er al langer dan al mijn voorgangers en nu was het mooi geweest.
Het voorzitten van SpiritsEurope werd tot nu toe altijd stipt volgens de letter van de statuten gedaan: het voorzitten van de leden- en bestuursvergaderingen en bij gelegenheden een dankwoordje voor een vertrekkende medewerker of jubilaris. Maar dat leek mij niet leuk, dus ik ben wat actiever geweest en heb me meer als meewerkend voorman opgesteld. Zo schoof ik aan bij verschillende bijeenkomsten in Brussel, dacht mee over strategieën en pakte de koffers voor buitenlandse reizen. En dan steek je toch een hoop op en spreek je gekke lui: mensen die de Italiaanse bekerfinale in Beijing hebben georganiseerd of voorman zijn voor volkshuisvesting in Liberia. Maar het mooiste is toch tot actie te komen en problemen op te lossen.
In de laatste maanden was daar alle aanleiding toe. Paul Skehan was de directeur in Brussel en was zeer gewaardeerd. Helaas ook door andere bedrijven en uiteindelijk zwichtte hij voor een verlokkende aanbieding van een frisdrankenfabrikant en vertrok half september. En dat betekent werk voor de voorzitter om een nieuwe directeur te vinden. Behalve het opstellen van een job description en vinden van headhunter is het gevoeligste het samenstellen van een selectiecommissie. Want Europa kent vele gevoeligheden: de verhouding UK versus vaste land, bedrijven en associations, is er wel goede mix van noord, zuid en oost Europa en dan speelt nog altijd de vraag of als eis gesteld moet worden dat iemand Frans spreekt.
Het is allemaal gelukt. Zonder grote ruzies heeft de selectiecommissie de keuze uit de kandidaten gemaakt. De headhunter had goed werk geleverd, maar op het einde staakten de stemmen toch: een Noord-Europese en een Zuid-Europese kandidaat hadden evenveel steun. Uiteindelijk heb ik met de inkomende voorzitter de knoop doorgehakt en de nieuwe directeur uitgekozen. Een Duitser. Ulrich Adam, een slimme man die vele jaren ervaring heeft in Brussel. Vanaf midden januari zal hij het stokje overnemen. En hij spreekt Frans. Hij zal nauw gaan samenwerken met die nieuwe voorzitter, Christian Porta, werkzaam in de executive committee van Pernod-Ricard. Tot die tijd moet ik nog wel af en toe naar Brussel om te zien of ook nog wordt gewerkt, zo zonder directeur en meewerkende voorzitter.
En inmiddels wacht ook in dit land weer het nodige op actie: de nieuwe staatssecretaris van VWS, Blokhuis heeft zijn eerste brief aan de Kamer gestuurd, Kamerleden moeten bijgepraat worden, jenever moet in Amerika onder de aandacht worden gebracht en er zijn nog wat andere zaken waar we ons op richten. Ook allemaal interessant en leuk om te doen.
