Column: ‘Gelijk!’

Er is een verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Als ik dat al niet wist, wordt het me dit voorjaar weer eens duidelijk gemaakt. Overal in Den Haag krijg ik te horen dat ‘die accijnsverhoging’ eigenlijk een misgreep was. Dat een ‘noodgreep’ was om de schatkist sluitend te krijgen. Dat de negatieve effecten onderschat zijn. En zelfs dat het averechts uitpakt.

Dat hoor je op Financiën, dat zeggen ze in de wandelgangen van de Tweede Kamer en dat zijn ze zelfs rond de Trêveszaal nog wel bereid te erkennen. Maar niet hardop. Op de oppositie na, speelt iedereen het spelletje we-zullen-nog-wel-eens-zien.

Ach, ik begrijp het best. Het is lastig om al zo snel te moeten toegeven dat je verkeken hebt. Dat je, tegen alle adviezen en andere waarschuwingen, toch hebt doorgezet. Wie bekent graag ongelijk?

Daarom vergt ook de lobby tegen de accijnsverhoging enige sensibiliteit. Je moet er, om een van mijn oude leermeesters aan te halen, ‘met verstand’ ingaan. Probeer te overtuigen met feiten, met resultaten en met cijfers. Laat zien wat de gevolgen zijn. Maak duidelijk waar het mis gaat. Om hem nog een keer te citeren: ‘Neem mensen bij de hand. Laat ze zien hoe het zit. Dat is veel effectiever dan uit te leggen hoe dom ze zijn.’

Vanuit Spirits opereren we langs die lijnen. We zijn in constant gesprek met ambtelijk Financiën, we onderhouden contacten in de Tweede Kamer, we volgen de ontwikkelingen rondom het kabinet. We presenteren cijfers over teruglopende omzetten, we laten de gevolgen voor de belastinginkomsten zijn, we hebben onderzoek over de grenseffecten. We nodigen Kamerleden uit om met eigen ogen langs te gaan bij distilleerderijen, we werken samen met slijters, we voeren actie in het verband van VNO-NCW, we bereiden aan werkbezoek aan ‘Schiedam’ voor.

Beetje bij beetje vertellen we het verhaal, het verhaal dat het veel beter is om de accijnzen te verlagen.

Gelijk hadden we al. Gelijk krijgen is de kunst.

SpiritsNL-voorzitter Jan Schinkelshoek, mei 2014