Ieder jaar gaat spiritsEUROPE (voorheen CEPS) naar het land van één van de leden. De organisatie van hotel, vergaderlocaties, bezoek aan distilleerderij(en) en overige culturele uitjes ligt dan in handen van de lokale brancheorganisatie. In de afgelopen jaren waren we in Milaan, Edinburgh, Sofia, Warschau en Estoril. Hoewel de bezoeken natuurlijk volgens een min of […]
Ieder jaar gaat spiritsEUROPE (voorheen CEPS) naar het land van één van de leden. De organisatie van hotel, vergaderlocaties, bezoek aan distilleerderij(en) en overige culturele uitjes ligt dan in handen van de lokale brancheorganisatie. In de afgelopen jaren waren we in Milaan, Edinburgh, Sofia, Warschau en Estoril. Hoewel de bezoeken natuurlijk volgens een min of meer vast patroon afspelen, zie je toch altijd de lokale verschillen. Goede gelegenheid dus voor wat oranje gedistilleerd PR.
Vorig jaar in Edinburgh dineerden we op het kasteel in de oude stad, waar we werden onthaald door een groep doedelzakblazers (“Pipers” klinkt stuk beter) in vol ornaat. Vervolgens aten we in een prachtige zaal die gebruikt wordt voor officiële banquetten. Dat was ons diner ook, want er peuzelde een Schotse minister mee. Allemaal heel indrukwekkend en ontzettend leuk om mee te maken.
In Bulgarije staat mij vooral het bezoek aan de distilleerderij bij. Een oud, heel groot gebouw, waar her en der de ramen stuk van waren en waar een distillatiekolom stond die onder het stof en de spinnenwebben zat. Die had ’t al jaren niet gedaan. En de Engelssprekende gids maar doorpraten over productiecijfers en stookcapaciteit van het apparaat. Het enige wat dit apparaat verstookte waren Brusselse subsidies.
Mijn Italiaanse collega spreekt nog altijd met warme gevoelens over het bezoek aan Malmö in Zweden. Ik was daar niet bij, maar kennelijk is er iets bijzonders aan de vrouwen daar. Zelf vond ik Boedapest 2008 erg geslaagd, omdat we het officiële diner aan onze laars lapte om voetbal te kijken (Nederland-Italië, 3-0) om vervolgens tot laat door te feesten. Kortom, het is niet altijd per se de gedistilleerdsector dat centraal staat in de herinnering.
Nederland had dit jaarlijkse uitje al lange tijd niet meer georganiseerd. De laatste keer was in 1992 in Amsterdam. Toen duidelijk werd dat Nederland wel weer ‘ns aan de beurt was, wilde ik niet naar Amsterdam, maar juist naar plek waar je als toerist niet direct naar toe gaat. Rotterdam leent zich daar uitstekend voor: een fraaie dynamische stad met indrukwekkende skyline en evenzo imponerende haven. Bovendien dicht bij Schiedam. Kortom, een hoop te doen en te zien. En het meest bijzondere aan Rotterdam is de Rotterdam. De boot. Of ik moet zeggen, het schip.
Het verblijf op het schip kan ik echt iedereen aanraden. Mooi, leuk en goedkoper dan een doorsnee formulehotel. Het diner was in Sociëteit De Maas (ook geregeld dankzij introductie van één van onze leden) en dus pendelden de watertaxi’s tussen de Rotterdam en De Maas. Dat leek mij het hoogtepunt van de avond, maar de meesten (vooral mannen gek genoeg) klaagden over het hoge James Bondgehalte van de chauffeurs van de taxi’s, die inderdaad met volle vaart over het water scheerden. Ik vond het wel leuk. Binnen waren er Bols cocktails en haring met of zonder uitjes, maar altijd met korenwijn, gehaktbal, bitterbal en andere Oranje snacks. Vooral korenwijn was populair. Ik heb wel tien keer uitgelegd wat het was en hoe het wordt gemaakt. Zeker zo mooi was ook de grote vertegenwoordiging van de leden bij het diner. Dat is goed voor zichtbaarheid van Nederlandse sector en bovendien altijd gezellig.
De bezoeken aan Nolet en de lunch bij De Kuyper leidden tot oprechte bewondering. Nederland staat in Europa nu eenmaal niet bekend als een groot of bijzonder gedistilleerdland, zoals Schotland, of Frankrijk. Maar de kwaliteit van beide locaties, het professionalisme, de tiptop verzorgde installatie en ruimtes, de manier waarop over het eigen product wordt gesproken en de duidelijke liefde waarmee het wordt gemaakt, maakten duidelijk indruk op de aanwezigen. Ik hoorde de Europese ambtenaar die tot voor kort de gedistilleerdregelgeving in haar portefeuille had tijdens de rondleiding tot twee maal toe “Amazing” roepen. Ook van de Engelse, Schots, Belgische, Zweedse, Spaanse, Italiaanse en Duitse collega’s hebben we de nodige complimenten ontvangen. Het ziet er ook fantastisch uit. En nu die mensen weer allemaal thuis, of op het strand, in het zomerhuisje, camping of ergens anders te genieten van hun Hooghoudt proefpakket Jenevers.
Als ik dat allemaal bij elkaar optel dan denk ik dat we goede PR hebben gehad. Er zijn weer zo’n 100 buitenlanders met een goed gevoel over Nederlandse sector en het land terug naar huis gegaan.
Joep Stassen is directeur van SpiritsNL
