Den Haag (SpiritsNL) – Zo’n preventieakkoord, wat heb je d’r aan? Sinds een paar weken wordt tussen bestuurders, ambtenaren, lobbyisten en mensen uit het bedrijfsleven achter de schermen onderhandeld over een serie afspraken om het land gezonder te maken. Hoe breng je mensen er toe meer aan hun gezondheid te denken en vooral ook minder […]
Den Haag (SpiritsNL) – Zo’n preventieakkoord, wat heb je d’r aan?
Sinds een paar weken wordt tussen bestuurders, ambtenaren, lobbyisten en mensen uit het bedrijfsleven achter de schermen onderhandeld over een serie afspraken om het land gezonder te maken. Hoe breng je mensen er toe meer aan hun gezondheid te denken en vooral ook minder ongezond te leven? Preventie is sinds een jaar of wat een toverwoord. Wereldwijs geworden heeft ‘Den Haag’ ontdekt dat niet alleen te kunnen. Dus wordt iedereen-die-er-iets-mee-te-maken-heeft ingeschakeld om mee te denken, mee te denken en mee te werken.
Dat past in de beste Hollandse tradities. Problemen worden volgens het beproefde patroon aangepakt via commissies. Al pratend moeten die een oplossing bedenken die vooral breed gedragen wordt. Dat gepolder krijgt soms groteske voren. Minister Eric Wiebes heeft een omvangrijke operatie opgetuigd om te komen tot een Klimaat & Energieakkoord. En het Pensioenakkoord is onderwerp van veel commissies. En het Bestuursakkoord heeft ook veel weg van een moesjawara.
Zo wil staatssecretaris Blokhuis (VWS) ook de preventie beter gaan organiseren. Er is een heel apparaat opgetuigd – verdeeld over verschillende ‘tafels’ – om, al pratend, te komen tot een akkoord. Jan-en-alleman is uitgenodigd om een duit in het zakje te doen.
Dat beperkt zich allang niet meer tot overgewicht of roken. Ook al overmatig alcoholgebruik komt in dat rijtje voor. Hoe beteugel je het comazuipen, met name onder jongeren beneden achttien jaar? Vormen 55 plussers ook een serieus probleem? Kunnen we nog iets meer doen aan problemen tijdens de zwangerschap?
Het is niet moeilijk om smalend te doen over het poldermodel. Maar dat is een tikkeltje te gemakkelijk. Natuurlijk: het is niet enorm efficiënt, het kost tijd en het blijft nog wel eens steken in hobbyisme. Maar het polderen heeft ook voordelen. De belangrijkste is misschien wel dat, mits goed georganiseerd, zelfs halve oplossingen een hele stap vooruit kunnen betekenen. Voorwaarde is dat er voor iedereen wat in zit. Dat heeft iets halfslachtigs, maar een goed gebalanceerd compromis is heel werkbaar.
Als iedereen – al dan niet platgepraat, al dan niet tegen heug en meug – meedoet, ontstaat er een groot draagvlak. En dat scheelt een slok op een borrel. Maar al te vaak bereik je zo meer dan met een zogenaamd kloeke, voortvarende aanpak, een daadkracht die valt loopt in het rulle zand van de taaie weerstand.
Dat draagvlak is de kritische succesfactor.
Ook voor een Preventie Akkoord. Slagen de staatssecretaris en zijn ambtenaren er in om zo veel mogelijk partijen mee te krijgen? Zijn al die partijen rond de tafel bereid gezamenlijk te investeren in gezamenlijke oplossingen voor gezamenlijke problemen?
Zonder een breed gedragen aanpak wordt het niks.
Dan kun je beter de moeite besparen.
Jan Schinkelshoek, voorzitter SpiritsNL
