Den Haag (SpiritsNL) – Een paar dagen geleden maakte de AVROTROS een podcast over jongeren & drank. Aanleiding was het nieuwste onheilsadvies van wereldgezondheidsorganisatie WHO. En dus liet de uitkomst zich raden: drinken is net zo gevaarlijk als roken en moet bij voorkeur worden verboden. Dat past in een trend die al jarenlang in opkomst is. Ook in […]
Den Haag (SpiritsNL) – Een paar dagen geleden maakte de AVROTROS een podcast over jongeren & drank. Aanleiding was het nieuwste onheilsadvies van wereldgezondheidsorganisatie WHO. En dus liet de uitkomst zich raden: drinken is net zo gevaarlijk als roken en moet bij voorkeur worden verboden.
Dat past in een trend die al jarenlang in opkomst is. Ook in Den Haag. Net als roken wordt drinken stapje voor stapje gemarginaliseerd. Zie hoe alcohol en tabak in overheidscampagnes als Nix18 over een kam worden geschoren. Let op het groeiende wantrouwen over regulier overleg met bier, wijn en gedistilleerd. Luister hoe in de Tweede Kamer met een vies gezicht over de ‘alcohollobby’ wordt gesproken. In die geest wordt in Den Haag al een tijdje achter de schermen gewerkt aan een Preventieakkoord. Ook dat wordt aangegrepen om alcohol verdacht te maken. Ik zou ze niet graag de kost geven voor wie drinken hetzelfde is als probleemdrinken. Voor wie zo tegen alcoholgebruik aankijkt, is het maar een kleine stap naar wat de kant op gaat van een drooglegging, al dan niet met behulp van de fiscus.
Natuurlijk is er alle reden om ons groen en geel te ergeren aan dit soort verhalen. Als er een land is waar de hele sector – van bier en wijn tot gedistilleerd – zich inzet voor verantwoord alcoholgebruik, is het Nederland. Als er een land is, waar gezamenlijk wordt opgetreden tegen overmatig en schadelijk alcoholgebruik [van zwangerschapslogo tot Bobben], is het Nederland. Als er een land is waar die aanpak effect, is het Nederland. Als er een land is waar ook jongeren steeds minder blijken te drinken, is het Nederland.
Daarom zou het dom zijn om die gezamenlijke, succesvolle aanpak in te ruilen voor iets wat niet meer dan symboolpolitiek is. Hogere accijnzen, reclameverboden, drankverboden en dat type ‘ontmoedingsbeleid’ blijken in het buitenland – zie Scandinavië, zie Polen, zie Groot-Brittannië – eerder averechts te werken.
De feiten spreken voor zich, zou je zeggen. Maar waarom is het toch zo moeizaam om dat verhaal over het voetlicht te krijgen? Waarom wordt drinken hardnekkig versmald tot probleemdrinken? Waarom worden de ‘alcohollobby’ en de ‘tabakslobby’ zo vaak in een adem genoemd? Waarom blijven ‘Den Haag’ hangen in die oude, verouderde beelden? Zou het ook zo zijn dat we, als sector, ons eigen verhaal er te weinig tegenover stellen, het andere verhaal: Geniet, maar drink met mate – als het andere drinken.
Voorzitter Jan Schinkelshoek
Oktober 2018
