Den Haag (SpiritsNL) – Bijgekomen van het lachgas? Vlak voor het einde van het jaar werd onverhoeds – op last van staatssecretaris Paul Blokhuis, staatssecretaris voor onze levensstijl – het lachgas als gevaarlijk, verslavend goedje verboden. Ik werd er een tikkeltje nerveus van. Geen misverstand: ik ben zelfs geen af-en-toe gebruiker. Ik neem grif aan […]
Den Haag (SpiritsNL) – Bijgekomen van het lachgas? Vlak voor het einde van het jaar werd onverhoeds – op last van staatssecretaris Paul Blokhuis, staatssecretaris voor onze levensstijl – het lachgas als gevaarlijk, verslavend goedje verboden. Ik werd er een tikkeltje nerveus van. Geen misverstand: ik ben zelfs geen af-en-toe gebruiker. Ik neem grif aan dat het dat het slecht voor de gezondheid is. En dat je het vooral niet moet gebruiken.
Maar wat me onrustig maakte was de bruuske ingreep. Ongetwijfeld bezield met de beste bedoelingen, besloot de regering van de ene op de andere dag mensen tegen zichzelf in bescherming te nemen. Dat betuttelende roept om te beginnen al irritatie op. Maar wat me vooral steekt is het kortzichtige van zo’n verbod. Wie de eigen verantwoordelijkheid uitschakelt – de overheid bepaalt wel wat je wel en niet mag – komt vroeger of later op de koffie. Het is alsof je mensen vertelt dat ze niet meer behoeven na te denken. En nog minder zelf iets moeten doen.
Dit soort dwarse opvattingen zijn niet populair. In de Tweede Kamer kom je er niet ver mee. Ook uit een soort onmacht, is de politiek gaandeweg in de greep dan vermeende dadendrang geraakt. Een probleem? Doe iets. We moeten ingrijpen. Steeds meer is dat soort stoerheid voor het Binnenhof de voornaamste manier om te laten zien dat het er toe doet. De levensstijl – een politieke verzamelterm voor dat wat we doen, gebruiken, eten, drinken – is het nieuwe mikpunt. Lees het er Preventieakkoord maar op na.
Misschien is dat ook wel de voornaamste opgave voor het nieuwe jaar – en het jaar dat er op volgt, het verkiezingsjaar 2021: dwars tegen het zoetgevooisde paternalisme op te komen voor de eigen verantwoordelijkheid. Hardop te blijven zeggen dat mensen niet als kleine kinderen behandeld moeten worden. Dat we elkaar serieus moeten blijven nemen.
Natuurlijk is dat ook voor een sector als de onze het pleidooi tegen betutteling geen kwestie van gemakkelijke vrijblijvendheid. De keerzijde van de eigen verantwoordelijkheid is onze verantwoordelijkheid, onze maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ja, geniet van je borrel. Maar weet maat te houden.
Zo maken we er gezamenlijk – zonder lachgas – een echt goed jaar van.
Directeur Joep Stassen
Januari 2020
